مزایای استفاده از پروتز اندو-اکسو

• حس راه رفتن بطور طبیعی
• افزایش تحرک مفصل ران و در نتیجه جلوگیری از آرتروز مفصل لگن
• استفاده موثر از ماهیچه های باقی مانده در داخل لگن، ران و زانو بدون وارد شدن فشار اضافی به استامپ (عضو باقی مانده بعد از قطع عضو)
• عدم وجود حساسیت و خارش و التهاب به علت عدم وجود تماس پوست با لاینر پلاستیکی (در این سیستم هیچگونه لاینر پلاستیکی وجود ندارد)
• عدم وجود تعریق در اثر استفاده حتی در فصل گرما (هیچ نشانه ای از عرق یا گرما و هیچ سوزش پوستی وجود ندارد به طوری که پروتز را می توان برای مدت طولانی بدون درد، ناراحتی یا محدودیت های تحرک استفاده کرد.)
• بازگشتن شکل عضلات باقیمانده در عضو آمپوته به شکل قبل
• انتقال بار قابل ملاحظه ای به پروتز خارجی
• مصرف انرژي کمتر و احساس کاهش وزن پروتز (بطوریکه بیمار وزن را 100 گرم گزارش می کند)
• احساس راحتی در هنگام استحمام
• عدم بروز عفونت های مکرر در عضو باقیمانده
• حرکت آزاد در همه سطوح، دامنه وسیع تر حرکت در حد عضو واقعی، عدم وجود مزاحمت سوکت در همه حالتها اعم از خوابیده، نشسته و یا در حال راه رفتن
• پیشگیری از کمردرد و جلوگیری از پارگی دیسک کمر
• افزایش قد به طول حدودا 4 سانتی متر
• پیشگیری از مشکلات قلب و کلیه
• قابل استفاده برای اندام کوتاه
• الگوی راه رفتن امن و صاف به صورت کاملا طبیعی
• عدم وارد شدن فشار اضافی به مفصل لگن در هنگام راه رفتن
• عدم نیاز به اصلاح در صورت تغییر وزن بیمار (در صورت تغییر وزن، تغییر در عملکرد ایجاد نمی شود)
• کاهش دردهای فانتومی یا خیالی
• استفاده آسان: قسمت اکسو و پروتز را ظرف مدت چند ثانیه فقط با استفاده از یک دست و تنها توسط یک آچار می توان باز و بسته کرد

نوآوری در طراحی بر پایه ارگونومی و آناتومی بدن انسان

پروتز اندو-اکسو (Endo-Exo Prosthesis) یکی از پیشرفته‌ترین و نوین‌ترین روش‌های جایگزینی اندام در افراد دچار قطع عضو است که طراحی آن به گونه‌ای است که حداکثر تطابق را با ارگونومی و آناتومی بدن انسان دارد. این نوع پروتز بر اساس الگوی حرکتی طبیعی انسان و ساختار بیومکانیکی بدن طراحی شده و هدف آن ایجاد حس و تجربه‌ای نزدیک به راه رفتن واقعی است.

در این سیستم، یک ایمپلنت تخصصی موسوم به EEP (Endo-Exo Prosthetic Implant) در داخل استخوان باقیمانده بیمار کاشته می‌شود. این ایمپلنت از طریق یک فرآیند پیوندی بسیار پایدار، ایمن، غیرتهاجمی و بدون درد، اتصال مستقیم و دائمی میان استخوان و پروتز خارجی را فراهم می‌سازد. این ارتباط مستقیم باعث می‌شود نیروی تولید شده در هنگام حرکت، به‌ویژه در راه رفتن، از طریق استخوان ران و مفاصل به‌صورت طبیعی به پروتز منتقل شود. نتیجه آن، حرکتی روان، کنترل‌شده و با حداقل مصرف انرژی است؛ به‌گونه‌ای که فرد دیگر نیازی به کشیدن پای مصنوعی به‌دنبال خود نخواهد داشت و تجربه‌ای نزدیک به راه رفتن با پای واقعی را تجربه می‌کند. این سیستم نه تنها احساس داشتن پای مصنوعی هوشمند را به بیمار القا می‌کند، بلکه بسیاری از مشکلات رایج پروتزهای سنتی را برطرف ساخته است.

تلفیق مهندسی پیشرفته با فیزیولوژی بدن انسان

پروتز اندو-اکسو (Endo-Exo Prosthesis) نسل نوینی از پروتزهای پیشرفته است که با هدف نزدیک‌ترین تطابق ممکن به عملکرد اندام طبیعی انسان توسعه یافته است. برخلاف پروتزهای سنتی که از طریق سوکت به پوست و بافت نرم متصل می‌شوند، در این سیستم، یک ایمپلنت تیتانیومی (معروف به EEP یا Endo-Exo Implant) مستقیماً داخل استخوان باقیمانده کاشته می‌شود. این ایمپلنت با ساختاری دقیق و با بهره‌گیری از اصول بیومکانیک، پیوندی مستقیم و ایمن میان اسکلت داخلی بدن و پروتز خارجی ایجاد می‌کند.

این اتصال پایدار نه‌تنها از بروز مشکلات پوستی مانند ساییدگی، التهاب، خارش و تعریق جلوگیری می‌کند، بلکه انتقال نیروی حاصل از انقباض عضلات و حرکت بدن را به‌صورت مستقیم و با کمترین افت انرژی به پروتز منتقل می‌سازد. بنابراین بیمار قادر خواهد بود حرکاتی هماهنگ، طبیعی و روان، بدون صرف انرژی زیاد یا احساس سنگینی، تجربه کند.

ساختار و عملکرد سیستم اندو-اکسو

این سیستم شامل دو بخش اصلی است:

• بخش اندو (Endo): شامل یک ایمپلنت تیتانیومی است که داخل استخوان باقیمانده کاشته می‌شود.

• بخش اکسو (Exo): پروتز خارجی که از طریق یک اتصال مکانیکی خاص به ایمپلنت داخلی متصل می‌شود.

در این روش، ایمپلنت داخل استخوان از طریق فرآیندی به نام اسئواینتگریشن (Osseointegration) با استخوان پیوند می‌خورد. طی این فرآیند، استخوان به‌مرور با سطح ایمپلنت ادغام شده و اتصال کاملاً پایدار ایجاد می‌شود.

مراحل استفاده از پروتز اندو-اکسو

۱. جراحی و کاشت ایمپلنت

• در ابتدا طی یک یا دو مرحله جراحی، ایمپلنت تیتانیومی در داخل کانال استخوان کاشته می‌شود.

• پس از چند هفته تا چند ماه، استخوان با ایمپلنت جوش می‌خورد و پایه‌ای پایدار برای پروتز فراهم می‌شود.

۲. نصب پروتز خارجی

• پس از پایان دوره اسئواینتگریشن، پروتز خارجی به ایمپلنت متصل می‌شود.

• اتصال پروتز از طریق یک سیستم مکانیکی انجام می‌گیرد که تنها با یک آچار و توسط خود بیمار در چند ثانیه قابل انجام است.

چه افرادی گزینه مناسب استفاده از اندو-اکسو هستند؟

• افرادی که از سوکت سنتی ناراضی هستند یا دچار مشکلات پوستی مداوم‌اند.

• بیمارانی با استخوان باقی‌مانده‌ی سالم و قوی.

• کسانی که به دنبال تحرک بیشتر، راحتی و عملکرد نزدیک‌تر به پای واقعی هستند.

نامناسب برای:

• افرادی با پوکی استخوان شدید.

• بیماران دیابتی کنترل‌نشده یا دارای زخم‌های مزمن.

• افرادی با عفونت فعال یا مشکلات ایمنی شدید.

توانبخشی و آموزش پس از جراحی

پس از کاشت ایمپلنت و اتصال پروتز، بیمار وارد مرحله‌ی بازتوانی می‌شود. این مرحله شامل:

• تمرین‌های تعادل و هماهنگی

• تقویت عضلات ران، لگن و زانو

• آموزش راه رفتن و نشستن با پروتز

• آموزش نحوه اتصال و جداسازی صحیح پروتز

نتیجه‌گیری

پروتز اندو-اکسو یک تحول اساسی در فناوری جایگزینی اندام به‌شمار می‌رود. این سیستم با حذف کامل نیاز به سوکت، فراهم‌سازی حرکت طبیعی، کاهش درد، و افزایش کیفیت زندگی، مناسب‌ترین گزینه برای بسیاری از بیماران دچار قطع عضو است. استفاده از این پروتز نه‌تنها توان فیزیکی بلکه اعتمادبه‌نفس و کیفیت روانی بیمار را نیز به‌طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد.